Na Jowisza! Uzupełniam Jeżycjadę / Małgorzata Musierowicz przy współpracy Emilii Kiereś. – Warszawa : Wydawnictwo Egmont, 2020. – 344 s.
Małgorzata Musierowicz, autorka „Jeżycjady” (cyklu ponad dwudziestu już powieści dla młodzieży, cieszącego się niesłabnącym powodzeniem wśród kolejnych pokoleń czytelniczek), planowała wydać na zakończenie serii encyklopedię „Jeżycjady”, zatytułowaną „Silva Rerum”. Zamiast tego już teraz ukazała się publikacja stanowiąca nie tyle kompendium wiedzy o serii, ale swoiste jej uzupełnienie.
Publikacja „Na Jowisza!” powstała we współpracy z Emilią Kiereś, autorką książek dla dzieci i młodzieży, tłumaczką, ilustratorką i redaktorką, a prywatnie – córką Małgorzaty Musierowicz. Emilia Kiereś podsunęła mamie hasła do książki i wykonała zachwycające fotografie ważnych punktów na mapie Poznania, który jest w „Jeżycjadzie” bohaterem niemal równie ważnym co rodzina Borejków.
Jakie hasła znajdziemy w tym niezwykłym leksykonie? Przede wszystkim dotyczące osób, miejsc czy przedmiotów, które wzbudziły duże zainteresowanie czytelników „Jeżycjady”, a nie zostały w powieściach dostatecznie opisane albo zilustrowane. Wielbicielki serii otrzymają zatem takie ilustrowane hasła jak np. „Balkon jeżycki”, „Biblioteka Raczyńskich”, „Dąbek-Nowacka”, „Fatum ślubne”, „Kościół w Brzóstkowie”, „Łacina”, „Matka Podeszwy”, „Monochromatyczne uczty”, „Pręgierz mentalny”, „Rubaszna z plecakiem”, „Siostra jako zjawisko”, „Stół”, „Tata Kłamczuchy”, „Żółty zeszyt”. Nie są to jednak zwykłe słownikowe hasła, ale przebogate, pełne humoru historie prezentujące nie tylko warsztat pisarski twórcy, ale i jego życie rodzinne, które Małgorzata Musierowicz bardzo sobie ceni. Znajdziemy tu więc przepyszne fragmenty juweniliów Stanisława Barańczaka, młodszego brata pisarki, przypomnienie sylwetki jej wuja, bł. ks. Mariana Konopińskiego czy liczne przykłady dzielności jej mamy, która samotnie wychowała dwoje wspaniałych dzieci, uzyskując w międzyczasie stopień doktora habilitowanego medycyny w zakresie chirurgii szczękowej.
Mankamentem tej – pięknej edytorsko i krzepiącej serce treścią – książki jest jedynie brak skorowidza i zbyt mała objętość. Małgorzata Musierowicz ma nadzwyczajny dar wprowadzania człowieka w świat, którego nie chce się opuszczać: takiego, w którym wszystko może być piękne, dobre i godziwe – mimo wszystko. Oczywiście przez czterdzieści lat jej pisania nie brakowało krytyków wyrzucających jej, że w prawdziwym świecie tacy ludzie jak Borejkowie nie mogliby się ostać, że idealizm skazany jest współcześnie na porażkę. A jednak potrzebujemy książek Musierowicz tak, jak pragniemy dobrego obiadu z deserem przy rodzinnym stole. Niezmienni, ciągle tak samo wierni wyznawanym przez siebie wartościom Borejkowie pokazują młodym i – tracącym czasami nadzieję – starszym czytelnikom, że nie wolno nigdy się poddawać, że nie godzi się iść przez życie myśląc tylko o sobie i że książki czyta się zawsze, wszędzie i o każdej porze. Czytajmy więc Musierowicz – na zdrowie!
Klaudyna Bociek